இந்தத் திருக்கோயிலின் ஸ்தல வரலாறு பாத்ம புராணத்தில் உள்ளது. மகா பக்தனான ப்ரஹ்லாத ஆழ்வானின் திருப்பேரன் மகாபலி சக்கரவர்த்தி. தர்மநெறி தவறாமல் தான தர்மங்கள் பண்ணுவதில் மிகவும் சிறந்தவன். மகாபலியின் ஆசார்யன் அசுரகுருவான சுக்ராசார்யார் ஆவார்.
உபநயம் முடிந்த காலத்தே ஸ்ரீ வாமன மூர்த்தி பலியினுடைய மாளிகைக்கு செல்ல, மகாபலியும் வாமனனின் தேஜஸ்சைக் கண்டு அதிசயித்து, அவருக்கு வேண்டிய உபசாரங்களைப் பண்ணி கௌரவித்து, தன்னை நாடி வந்தோருக்கு இல்லை என்று கூறாமல் அனைத்தையும் கொடுக்கும் குணம் கொண்டவனான மகாபலியும் தேவரீருக்கு வேண்டியவை அனைத்தையும் கொடுக்க நினைக்கிறேன், அவசியம் கேட்டுப் பெறவேணும் என்று விண்ணப்பித்தானாம்.
மகானுபாவரே! அடியேனோ பிரமச்சாரி - தேவரீர் தருவதாகச் சொன்ன பொருட்களை வைத்துக்கொண்டு அடியேனுக்கு ஒரு பிரயோஜனமும் இல்லை. அதனால் அடியேனுக்கு வேண்டியது - "என்னுடைய திருவடியால் யான் அளப்ப மூவடி மண் வேண்டும்" என்று ஸ்ரீ வாமன மூர்த்தி தெரிவித்தாராம்.
மகாபலியும், வந்திருப்பவர் சாக்ஷாத் எம்பெருமான் என்பதை உணராமல், தானம் கொடுக்க முன்வந்தானாம்.
இதை அறிந்த அசுர குருவான சுக்ராசார்யார், மகாபலியிடம் வந்திருப்பவர் சாமான்ய மனிதர் அல்ல - ஸாக்ஷாத் எம்பெருமானே. அதனால் தானம் கொடுக்க வேண்டாம் என்று தடுக்க, மகாபலியோ என்னே பாக்கியம் எம்பெருமானுக்கே அன்றோ, மூவடி மண்தானே கேட்கிறார் - எடுத்துக்கொள்ளட்டுமே என்று குரு சொன்ன வார்த்தைகளை ஆமோதிக்காமல், தானம் கொடுக்க கமண்டலு ஜலத்தை எடுத்து தாரை வார்க்க நினைத்த போது, சுக்ராசார்யார் மகாபலியின் இந்தச் செயலைத் தடுக்க நினைத்து ஒரு வண்டாக உருவெடுத்து கமன்டலுவின் நீர் நுழைவு வாயிலில் அமர்ந்து கொண்டு நீரை கமன்டலுவின் வாயிலில் இருந்து விழவிடாமல் தடுக்கிராராம்.
இதனை அறிந்த எம்பெருமான், தர்ப்பை என்று சொல்லகூடிய ஒரு வகையான புல்லின் நுனியால் அவ்வண்டின் கண்களை குத்திவிட வண்டானது கீழே விழுந்தாயிற்று(சுக்கிரன் கண்ணை துரும்பால் கிளறிய).
மகாபலி உடனே மூன்று முறை கொடுத்தோம் கொடுத்தோம் கொடுத்தோம் என்று சொல்லி கமண்டலு நீரை கீழே விட, எம்பெருமானும் பெற்றுக் கொண்டு அதே தருணத்தில் ஓங்கி உலகலன்த்த உத்தமனாக வானளவு உயர்ந்து மேல் லோகங்களை ஒரு அடியாலும், கீழ் லோகங்களை மற்றொரு அடியாலும் அளந்து மற்ற அடிக்கு எங்கே இடம் என்று மகாபலியிடம் கேட்க, மகாபலி தன் சிரசைக் காட்ட, எம்பெருமான் மகாபலியின் தலையில் தம் திருவடியை வைத்து மகாபலியை கீழ்லோகமான பாதாள லோகத்துக்கு தள்ளி விட்டானாம்.
ஒரு சமயம் வயதான ஒரு பெரியவரும், தர்மபத்நியுமாக மிருகண்டு மகாரிஷியுடைய குடிலுக்கு வந்து, எங்களுக்கு மிகவும் பசியாக இருக்கிறது - பசியாற உணவளிக்க பிரார்த்திக்கிறோம் என்று பிரார்த்தித்தனர். மிருகண்டு ரிஷியும் பத்நியிடம் தெரிவிக்க, அவள் எம்பெருமானை பிரார்த்தித்து அவர்களுக்கு வேண்டியவற்றைப் பெற்று அவர்களால் முடிந்த அளவு சிறப்பான முறையில் உபசரித்து அருளினார். சிறிது நேரத்தில் அந்த முதியவரும் அவருடைய பத்னியும் சங்கு சக்ர தாரியாக பெருமாளும் தாயாருமாக சேவை சாதிக்க - வந்திருக்கும் இவர்கள் ஸாக்ஷாத் எம்பெருமானே என்பதை அறிந்து, கண்ணீர் மல்க சேவித்து நின்றனர். மேலும் மிருகண்டு ரிஷி - "இதே திருக்கோலத்தில் இங்கேயே எப்போதும் சேவை சாதிக்க வேணும்" என்று விண்ணப்பிக்க அடியாருக்கு எளியவனான் எம்பெருமான் அவருடைய விண்ணப்பத்தை ஏற்று இன்றும் திருக்கோவலூர் திவ்யதேசத்திலே சேவை சாதிக்கிறார்.
எம்பெருமான் உலகை அளந்த போது த்ரிவிக்ரமனுடைய திருவடிகள் அனைத்து சேதன அசேதனங்களையும் இரட்சித்தது. நல்ல காரியத்தைத் தடுத்த சுக்ராசார்யருக்கு கண் போனது. குருவின் சொல்லை கேட்காத மகாபலிக்கோ பாதாளமே கிடைத்தது.
ஆகவே தெய்வத்தின் கட்டளைகளான சாஸ்திரங்கள் வழிகாட்டுகிற படியே நடந்து ஆசார்ய அனுக்ருஹத்தையும் பெற்று நலமாக வாழ்வோம்.
குறை இருக்குமாயின் அடியேனைத் திருத்திப் பணிகொள்ள பிரார்த்திக்கிறேன்.
வாழி யதிராஜன்!
தாசானு தாசன்
இராமானுஜ சிஷ்யன்
No comments:
Post a Comment